Conditionals (Okresy warunkowe)

Okresy warunkowe (eng. conditionals) odgrywają bardzo ważną funkcję w języku angielskim. To za ich pomocą tworzymy zdania warunkowe, mówiące o tym, że jeśli warunek jest prawdziwy, to czynność zostanie wykonana.

Zdania te dzielimy na dwie części: część zawierającą warunek (if clause) oraz część zawierającą rezultat (main clause). Tego typu zdania możemy rozumieć w następujący sposób: gdyby A, to B. Aby wasze wypowiedzi brzmiały bardziej naturalnie, zerknijcie na reguły budowania tych konstrukcji i przy następnej okazji użyjcie ich w rozmowie. To proste!

Wyróżniamy 4 okresy warunkowe:

Zero conditional: present + present

Użycie: prawdy ogólne, niezmienne fakty, instrukcje

Prawdopodobieństwo: 100%

If you press the button, the engine stops.

First conditional: present + will 

Użycie: istnieje duże prawdopodobieństwo, że dana sytuacja będzie miała miejsce w przyszłości

Prawdopodobieństwo: 50%

If I am late, my boss will fire me.

Second conditional: past + would

Użycie: prawdopodobieństwo, że sytuacja będzie miała miejsce w przyszłości jest minimalne lub zerowe

Prawdopodobieństwo: 0-5%

If I were taller, I would play basketball.

Third conditional: past perfect + would have

Użycie: sytuacja nie mogła mieć miejsca, ponieważ nie spełniono warunku

Prawdopodobieństwo: 0%

If I hadn't seen her, she would have drowned. 

***

Czasami zachodzi konieczność połączenia ze sobą dwóch okresów warunkowych (drugiego z trzecim lub trzeciego z drugim). Mówimy wtedy o mixed conditionals. Ich znajomość nie jest jednak wymagana na poziomie podstawowym, dlatego na początku nie warto sobie zaprzątać nimi głowy :-).

Mixed conditionals:

a) 2&3: past + would have

Użycie: sytuacja teraźniejsza mogłaby wpłynąć na sytuację z przeszłości

If I were more intelligent, I would have got to the university.

b) 3&2: past perfect + would

Użycie: sytuacja z przeszłości wpływa na sytuację teraźniejszą lub przyszłą

If I had won in the lottery yesterday, I would buy a car today.